Η Trump’s «Liberation Day (η Ημέρα Απελευθέρωσης) για τις ΗΠΑ, όπως τη βάφτισε ο Αμερικανός πρόεδρος πλησιάζει αφού στις 2 Απριλίου ο Ντόναλντ Τραμπ αναμένεται να αποκαλύψει τους λεγόμενους ανταποδοτικούς δασμούς τους οποίους θεωρεί ως αντίποινα για φόρους και άλλα εμπόδια από άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των μακροχρόνιων συμμάχων των ΗΠΑ.
Ο Τραμπ θα ανακοινώσει εκτεταμένους αμοιβαίους δασμούς σε κράτη ή μπλοκ, αλλά πρόκειται να εξαιρέσει ορισμένα.
Όμως, οι δασμοί που πρόκειται να ανακοινώσει την ερχόμενη Τετάρτη ο Τραμπ δεν είναι όμοιοι με αυτούς που επέβαλλε ο αμερικανός πρόεδρος την περίοδο 2018-2019 στην προηγούμενη θητεία του αφού τότε οι δασμοί στόχευαν περισσότερο σε συγκεκριμένα είδη που προέρχονταν από συγκεκριμένες χώρες και οι επιχειρήσεις είχαν τα περιθώρια να στηρίξουν τη ζημιά που προκαλούσαν.
Επιπλέον, όλα δείχνουν ότι αυτοί οι «αμοιβαίοι δασμοί» που θα επιβληθούν και οι οποίοι έχουν ως στόχο να τιμωρήσουν ορισμένα έθνη, θα πέσουν πάνω από άλλους δασμούς, όπως αυτούς που φαινομενικά έχουν σκοπό να τιμωρήσουν το Μεξικό, τον Καναδά και την Κίνα επειδή δεν σταμάτησαν το λαθρεμπόριο φαιντανύλης.
Ο εμπορικός σύμβουλος του Λευκού Οίκου Πίτερ Ναβάρο δήλωσε χθες στο Fox News ότι οι πρόσθετοι δασμοί θα μπορούσαν να αυξήσουν σχεδόν 600 δισ. δολάρια τα ετήσια έσοδα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Το 2024, τα συνολικά έσοδα από τους δασμούς ήταν 77 δισεκατομμύρια δολάρια.
Εάν επαληθευτούν οι πληροφορίες του Ναβάρο, η κυβέρνηση προγραμματίζει την είσπραξη πάνω από 6 τρισ. δολαρίων σε ομοσπονδιακά έσοδα την επόμενη δεκαετία που είναι τετραπλάσια από τα 1,5 τρισ. δολάρια που υπολογίζεται για τις φορολογικές περικοπές του Τραμπ το 2017.
«Οι δασμοί που επιβλήθηκαν το 2018, ήταν σχετικά στοχευμένοι σε συγκεκριμένες χώρες, συγκεκριμένους τύπους προϊόντων, και με αρκετές εξαιρέσεις που μπήκαν στο παιχνίδι. Αλλά τώρα οι δασμοί είναι ευρύτεροι ως προς το πεδίο εφαρμογής τους, τόσο σε προϊόντα όσο και σε χώρες» λέει στο Axios η Liz Hempel, συνεργάτης της McKinsey & Company.
Οι δασμοί στην προηγούμενη θητεία του Τραμπ, για παράδειγμα, επικεντρώθηκαν σε μεγάλο βαθμό στην Κίνα. Αυτό σήμαινε ότι οι επιχειρήσεις είχαν περισσότερες επιλογές για να αναδρομολογήσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού τους και να αποφύγουν τους φόρους εισαγωγής, όπως η μετεγκατάσταση της παραγωγικής δραστηριότητας στο Βιετνάμ ή το Μεξικό. Αυτή τη φορά όμως οι επιχειρήσεις έχουν πολύ μικρότερο περιθώριο ελιγμών στην αγορά.
Αυτό που μπορούν να κάνουν σύμφωνα με το Axios είναι:
– να αυξήσουν τις τιμές, ελπίζοντας ότι κάτι τέτοιο δεν θα καταστρέψει την υπερβολική ζήτηση.
– να απορροφήσουν τα υψηλότερα τιμολόγια με τη μορφή χαμηλότερων περιθωρίων κέρδους, τα οποία μπορεί να επηρεάσουν την τιμή της μετοχής τους, αλλά να κρατούν τους πελάτες (και τον Λευκό Οίκο) ευχαριστημένους. Σε επιχειρήσεις χαμηλού περιθωρίου, μπορεί να είναι αδύνατο χωρίς να υποστούν ζημίες.
– να προσπαθήσουν να μειώσουν το κόστος για τους προμηθευτές
– να επαναφέρουν την παραγωγική δραστηριότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία μπορεί να διαρκέσει δύο ή περισσότερα χρόνια, δεδομένης της πολυπλοκότητας της δημιουργίας νέας παραγωγικής ικανότητας.
«Εξαρτάται πολύ από τη βιομηχανία» το πώς θα ανταποκριθούν οι εταιρείες, λέει η Liz Hempel. «Σκέφτεστε για ορισμένες βιομηχανίες, όπως αυτές που κάνουν εξορύξεις. Δεν γίνεται να σηκώσεις και να μετακινήσεις το ορυχείο. Αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι οργανισμοί συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται κάπου στο ενδιάμεσο» καταλήγει.